از کلِ کشورهای فدرال جهان، ۹۹% آنها پیشتر به عنوانِ یک کشور موجودیت نداشتند، اما کشور ایران وجود دارد و هزاره ها موجودیت خود را حفظ کرده است اما تفاوت در این هزاره ها بر روی " تمرکز زدایی " در قبال " تمرکز گرایی" بوده است
در کشورِ ما پس از حملهٔ آمریکا به کشورِ عراق و ایجاد اقلیمِ کردستان، تلاش هایی برای " جا انداختنِ " واژهٔ فدرالیسم ( بدونِ اشاره به جزئیات ) تنها به خاطرِ وجودِ برخی از نارضایتیها از حکومت انجام شده است
این نگاهِ نوینِ باب شده در بینِ برخی از کنشگران، بیشتر یک جبهه گیریِ سیاسی ( برای کسبِ امتیازِ حزبی-قومیتی ) است تا یک راه حل و برون رفت از دیکتاتوریِ حاکم
قابلِ ذکر است که در کشورِ ایران، با وجودِ مشکلات و فراز و نشیبهای فراوان هرگز تبعیضِ قومیتی وجود نداشته است حتّی در دورانِ حکومت امیران اسلامی
تبعیض در ایران از دو منظر وجود داشته است: تبعیضِ جنسیتی و تبعیضِ دینی
اینکه برخی به خاطرِ داشتنِ دینی غیر از اسلام، و پس از دوران صفویه، مذهبی غیر از شیعه تحتِ ظلم بودند همواره صورت گرفته است و دقیقا از منظرهمین نگاهِ دینی، تبعیض جنسیتی نیز در جامعه ما حاکم شد اما هرگز شرایطی در ایران حاکم نبوده که تبعیضِ قومیتی شکل بگیرد
نگاهی به ایرانِ امروز بیندازید: حاکم اش آذریست، بازارش دست آذریها است... آیا درست است که بگوییم تحت ظلم قومِ آذربایجان هستیم؟
آیا یک بلوچ یا آذری یا پارس، اگر شیعه باشد و معتقدِ به نظام ولایی، تحتِ ظلم قرار میگیرد؟
از این روی تصمیم گرفتیم با فردی که در سالهای آخرِ عمرِ خویش تلاشِ قابلِ توجهی برای آگاه کردنِ ملت ایران از " خطرِ فدرالیسم " و در نتیجه " تکّه کردنِ" ایران، صورت داده است، گفتگو کنیم
گفتگو ما با زنده یاد دکتر داریوش همایون پیرامونِ " خطراتِ فدرالیسم " سالِ گذشته چند روزی پیش از فوتِ ایشان صورت گرفت و در آخرِ گفتگو ایشان به پرسشهای چندی تن از کنشگرانِ سیاسی پیرامونِ " خطراتِ فدرالیسم " پاسخ گفتند
این گفتگو از طریقِ مسنجر پلتاک صورت گرفته است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر